Korte beschrijving/Annotatie

De evolutie van kernfysisch onderzoek in Leuven: van eerste stappen naar hoofdrol.

Slogan/Promotie

De ontwikkeling van de kernfysica in België gaat terug tot de eerste helft van de twintigste eeuw en is aanvankelijk nauw verbonden met de koloniale exploitatie van Congo. De ontdekking van uitzonderlijke ertsen in Congo leverde de Belgische universiteiten radioactieve bronnen, die cruciaal waren voor de groei van zowel het kernfysisch onderzoek als de nucleaire geneeskunde. Na de Tweede Wereldoorlog investeert België sterk in fundamenteel en toegepast kernfysisch onderzoek, grotendeels gefinancierd met een taks geheven op het uranium geleverd aan de Verenigde Staten. Met deze middelen bouwen in 1947 de Franstalige kernfysici in Leuven het eerste Belgische cyclotron, een circulaire deeltjesversneller, een machine die een revolutionaire rol speelde in de kernfysica. Pas na 1959 kunnen ook Vlaamse studenten doctoreren in de kernfysica, eerst aan het cyclotron in Heverlee later aan de cyclotrons in Louvain-la-Neuve. Dit zorgde ervoor dat de Vlaamse afdeling in Heverlee zich verder specialiseerde en uitgroeide tot het Instituut voor Kern- en Stralingsfysica, een hoofdrolspeler in Europees kernfysisch onderzoek.

Vandaag worden in de laboratoria van het instituut innovatieve technieken ontwikkeld, die vervolgens leiden tot experimenten aan de grootste versnellerscentra wereldwijd. Die technieken zijn niet enkel van belang voor fundamenteel onderzoek, maar kunnen we ook niet langer wegdenken uit de nucleaire geneeskunde.

Details